Το μεγαλύτερο ρόλο στο overclocking, όταν αυτό είναι επιτρεπτό από τον επεξεργαστή, παίζει η motherboard καθώς μέσω αυτής γίνονται όλες οι απαραίτητες ρυθμίσεις. Επίσης, το πρώτο βήμα για το overclocking δεν είναι άλλο από την εξέταση των δυνατοτήτων τις οποίες σας προσφέρει η motherboard που διαθέτετε.

Οσον αφορά τις slot-1 motherboards (για επεξεργαστές Celeron, Pentium II, Pentium III), overclocking με δίαυλο μεγαλύτερο ή ίσο των 100MHz μπορεί να εφαρμοστεί μόνο σε όσες διαθέτουν τo νεότερο chipset AGPset 440ΒΧ της Intel ή οποιοδήποτε chipset από τρίτο κατασκευαστή. Oσες motherboard διαθέτουν τα προηγούμενης γενιάς chipsets της Intel (440LX και -ειδικά για Celeron- 440EX) έχουν συνήθως τη δυνατότητα επιλογής διαύλου έως και 83MHz. Οι motherboard τέλος που διαθέτουν το πρώτης γενιάς chipset για Pentium II, με τον κωδικό 440FX, δεν ανεβάζουν τον δίαυλο πάνω από τα 66MHz. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως οι νέες motherboards που βασίζονται στο chipset 440ΖΧ (αποκλειστικά για τους νέους Celeron σε μορφή PPGA) έχουν συνήθως τη δυνατότητα επιλογής διαύλου 100MHz (προσοχή, γιατί υπάρχει έκδοση του 440ZX με δίαυλο 66MHz).
Τον τύπο του chipset που διαθέτει η δική σας motherboard μπορείτε να τον διαπιστώσετε είτε από το manual είτε από την εναρκτήρια οθόνη (POST screen) κατά τη διάρκεια του boot. Οσες motherboards βασίζονται στο chipset 440BX διαθέτουν συνήθως και συχνότητες των 103, 112, 124 και 133 MHz, με τις δύο τελευταίες να είναι εξαιρετικά δύσκολες στην επίτευξή τους. Εδώ πρέπει να τονιστεί πως οι motherboards που κατασκευάζονται από την Intel δεν διαθέτουν δυνατότητα επιλογής της συχνότητας του διαύλου, αφού επίσημα δεν υποστηρίζονται άλλες συχνότητες από τα 66 και 100MHz. Τον ίδιο δρόμο είχαν ακολουθήσει στο παρελθόν και άλλοι κατασκευαστές, αλλά σύντομα άλλαξαν πορεία μόλις διαπίστωσαν τον μεγάλο αριθμό χρηστών που ζητούσε έλεγχο του διαύλου. Σε μια τέτοια motherboard η συχνότητα καθορίζεται αυτόματα στα 66 ή 100MHz οπότε θα πρέπει να την "ξεγελάσετε" (βλ. motherboards με αυτόματη αναγνώριση του διαύλου), ώστε να σας δώσει πρόσβαση σε συχνότητα 100MHz ή και μεγαλύτερη.
Εάν πρόκειται να αγοράσετε επεξεργαστή Celeron τύπου PPGA αποφύγετε την αγορά της σχετικής motherboard. Αντ' αυτού προτιμήστε motherboard τύπου Slot-1 και τοποθετήστε τον επεξεργαστή με τη χρήση προαιρετικού αντάπτορα. Η κίνηση αυτή σας δίνει σημαντικά πλεονεκτήματα. Κατά πρώτο λόγο έχετε αυξημένη επεκτασιμότητα αφού οι Slot-1 motherboards δέχονται όλους τους επεξεργαστές έκτης γενιάς και όχι μόνο τους Celeron.
Επιπλέον, οι PPGA motherboards βασίζονται ως επί το πλείστον στο παλαιότερο chipset 440LX της Intel, το οποίο δεν μπορεί να λειτουργήσει με δίαυλο μεγαλύτερο των 83MHz. Συν τις άλλοις είναι αδύνατο να καθορίσετε την τάση λειτουργίας του επεξεργαστή με το τέχνασμα που αναφέρουμε στη σχετική ενότητα, λόγω της PPGA συσκευασίας. Πρέπει τέλος να σημειωθεί ότι υπάρχουν ποιοτικές διαφορές από motherboard σε motherboard που μπορεί να αποτρέψουν το overclocking ενός επεξεργαστή στα ίδια επίπεδα.
Οι motherboards που διαθέτουν ποιοτικό ρυθμιστή τάσης, ξεχωρίζουν από τους μεγάλους πυκνωτές που βρίσκονται πίσω από τον επεξεργαστή.
MOTHERBOARDS ΜΕ ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΥΛΟΥ
Εάν διαθέτετε μία motherboard με αυτόματη αναγνώριση του διαύλου, τότε, οι πιθανότητες για overclocking στα επιθυμητά επίπεδα μπορεί να είναι πολύ μικρές. Συγκεκριμένα, αυτές οι motherboard αναγνωρίζουν αυτόματα τον δίαυλο του επεξεργαστή οπότε εάν βάλετε έναν οποιονδήποτε Celeron ο δίαυλος θα "κλειδώσει" στα 66MHz, ενώ εάν βάλετε έναν Pentium II 350ΜHz και άνω θα τεθεί αυτόματα στα 100MHz. Μερικά μοντέλα θα επιτρέψουν να κάνετε "χειροκίνητο" overclocking στον Celeron με δίαυλο 75 ή 83ΜHz ενώ άλλα δεν διαθέτουν αυτή τη δυνατότητα, οπότε θα πρέπει να κάνετε το μεγάλο άλμα απευθείας στον δίαυλο των 100MHz (ακολουθώντας την παρακάτω διαδικασία) εφόσον όμως είστε σίγουροι ότι ο επεξεργαστής σας έχει καλά ποσοστά επιτυχίας.
Στο data sheet του Celeron αναφέρεται πως ένας και μόνο ακροδέκτης χρησιμοποιείται για την αναγνώριση της συχνότητας του διαύλου. Ετσι, εάν κατορθώσουμε να τον απομονώσουμε, ώστε να μην κάνει επαφή, η motherboard αντιλαμβάνεται ότι ο επεξεργαστής διαθέτει συχνότητα διαύλου 100MHz. Το συγκεκριμένο pin, ονόματι Β21, βρίσκεται στην οπίσθια πλευρά της συσκευασίας του επεξεργαστή και μπορούμε να το απομονώσουμε με τις ίδιες μεθόδους που αλλάζει και η τάση τροφοδοσίας (βλ. υλικά επικάλυψης).
Μετρώντας από τα δεξιά της συσκευασίας είναι ο εικοστός πρώτος ακροδέκτης (ενδέκατος μετρώντας μόνο τους κάτω ακροδέκτες).
ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΑΣΗΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ SLOT-1 MOTHERBOARDS
Οπως προαναφέραμε, πολλοί επεξεργαστές αδυνατούν να προσφέρουν υψηλότερες ταχύτητες εάν δεν τροφοδοτηθούν με περισσότερο ρεύμα. Δυστυχώς, όλοι οι επεξεργαστές έκτης γενεάς της Intel (Pentium II, Celeron, Pentium III) καθορίζουν αυτόματα την απαιτούμενη τροφοδοσία, με τη συνδρομή της motherboard.
Από την άλλη, οι μοναδικές motherboards που υποστηρίζουν τροποποίηση των Volt προέρχονται προς το παρόν από την Abit, ενώ, πρόσφατα, έκανε και η Asus μία παρόμοια κίνηση σε μια καινούργια έκδοση του μοντέλου P2B. Η υψηλότερη τάση οδηγεί στην παραγωγή ισχυρότερου και καθαρότερου σήματος, με αποτέλεσμα να ωφελεί ιδιαίτερα τους overclocked επεξεργαστές που εμφανίζουν προβλήματα αξιοπιστίας. Οι επεξεργαστές Pentium II 233, 266 και 300 που βασίζονται στον πυρήνα Klamath χρησιμοποιούν τάση ίση με 2,8V για τη λειτουργία τους. Οι νεότερες εκδόσεις των Pentium II 266 και 300 (πυρήνας Deschutes) χρησιμοποιούν μόλις 2,0V, όπως και όλοι οι Celeron και Pentium II μεγαλύτερων ταχυτήτων.
Οπως αναφέρεται στο data sheet που έχει εκδώσει η Intel για τον Pentium II, η επιλογή της τάσης καθορίζεται από μία σειρά πέντε ακροδεκτών (pins), οι τρεις εκ των οποίων εντοπίζονται στο εμπρόσθιο τμήμα του slot-1 cartridge (εκεί όπου βρίσκεται και η CPU), ενώ οι άλλοι δύο στο οπίσθιο τμήμα και συγκεκριμένα στο αντίθετο ακριβώς σημείο. Αυτοί οι ακροδέκτες βρίσκονται σε κατάσταση ανοικτού ή κλειστού κυκλώματος, ώστε να δίνουν "εντολή" στη motherboard για την απαιτούμενη τροφοδοσία. Eτσι, ανάλογα με την επιθυμητή τάση θα πρέπει να καλύψουμε ή να βραχυκυκλώσουμε συγκεκριμένους κάθε φορά ακροδέκτες. Φυσικά, η επικάλυψη των ακροδεκτών με κάποιο υλικό (βλ. υλικά επικάλυψης) είναι η πιο εύκολη υπόθεση, αλλά επιτρέπει έλεγχο της τάσης μόνο ανά 0,2V (δηλαδή, 2,2, 2,4V και ου το κάθε εξής). Για τις ενδιάμεσες τιμές θα χρειαστεί να βραχυκυκλώσετε τους ακροδέκτες. Για να δημιουργήσετε ένα κλειστό κύκλωμα θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε πολύ λεπτό σύρμα το οποίο θα ενώσετε με ηλεκτρικό κολλητήρι. Φυσικά, η διαδικασία αυτή είναι εξαιρετικά επικίνδυνη εάν δεν έχετε ασχοληθεί στο παρελθόν με κολλήσεις. Κάτι τέτοιο λοιπόν προτείνεται μόνο στην περίπτωση που ο επεξεργαστής δεν λειτουργεί αξιόπιστα σε κάποια άλλη τάση (πράγμα απίθανο), καθώς ο κίνδυνος για ολοκληρωτική καταστροφή του ίδιου ή/και της motherboard είναι σημαντικός σε περίπτωση ατυχούς "επέμβασης".
Δυστυχώς δεν ισχύουν τα ίδια και για τους κάτοχους των πρώτων Pentium II (πυρήνας Klamath), οι οποίοι θα πρέπει να καταφύγουν οπωσδήποτε σε βραχυκύκλωμα ακροδεκτών ώστε να αυξήσουν την τάση λειτουργίας του επεξεργαστή. Ωστόσο, σε αυτούς τους επεξεργαστές η αύξηση της τάσης δεν φέρνει πάντα τα επιθυμητά αποτελέσματα, καθώς η ήδη υψηλή θερμοκρασία λειτουργίας τους αυξάνεται ακόμα περισσότερο με δυσάρεστα πολλές φορές επακόλουθα. Οι κάτοχοι επεξεργαστή Celeron τύπου PPGA από την άλλη (το είδος που τοποθετείται στις νέες motherboard με το socket 370) είναι αδύνατο να μεταβάλουν την τροφοδοσία, αφού οι εν λόγω επεξεργαστές χρησιμοποιούν ακίδες οι οποίες είναι σχεδόν αδύνατο να βραχυκυκλωθούν ή να καλυφθούν. Στην περίπτωση αυτή, ο μόνος τρόπος να πετύχουμε αυξημένη τροφοδοσία είναι να προμηθευτούμε μία slot-1 motherboard και τον ειδικό αντάπτορα πάνω στον οποίο θα τοποθετήσουμε τον PPGA Celeron. Τονίζουμε πως η αύξηση της τάσης πέρα από τα 2,4V για όσους επεξεργαστές λειτουργούν με 2,0V είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, οπότε καλό θα είναι να μην την επιχειρήσετε.
Ακόμα και στα 2,4V θα πρέπει να διαθέτετε ένα ισχυρό σύστημα ψύξης, ώστε να προστατεύεται όσο το δυνατό περισσότερο ο επεξεργαστής. Συνήθως, στα 2,2 ή 2,3V ο επεξεργαστής θα φανερώσει πολλές από τις "δυνατότητες" του. Πολλοί ωστόσο έχουν πετύχει overclocking σε εντυπωσιακά επίπεδα χρησιμοποιώντας πολύ υψηλή τάση αλλά και εξειδικευμένα συστήματα ψύξης που κοστίζουν μια περιουσία. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται κατά την επικάλυψη των ακροδεκτών καθώς στην περίπτωση που πραγματοποιηθεί μία ανεπιθύμητη επαφή η τάση μπορεί να ανέβει έως και τα 3,4Vκαταστρέφοντας ίσως ολοκληρωτικά τoν επεξεργαστή.
Για τους επεξεργαστές που λειτουργούν με 2,8V, η τάση που θα πρέπει να εφαρμόσετε δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να ξεπερνά τα 3,2V.
ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΔΙΑΥΛΟΥ
Η συχνότητα διαύλου (ή εξωτερική συχνότητα) αναφέρεται στην συχνότητα με την οποία ο επεξεργαστής επικοινωνεί με την μνήμη RAM και την cache δευτέρου επιπέδου (εάν υπάρχει σε εξωτερική μορφή). Η συχνότητα αυτή είναι ασύγχρονη, δηλαδή ανεξάρτητη από την εσωτερική συχνότητα λειτουργίας του επεξεργαστή. Οι σημερινοί επεξεργαστές διαθέτουν δίαυλο 66 ή 100MHz. Η επιλογή συχνότητας διαύλου διαφορετικής των 66 ή 100MHz οδηγεί σε αύξηση της συχνότητας των PCI, AGP και ISA bus. Eτσι, όσα εξαρτήματα είναι τοποθετημένα στο εσωτερικό του υπολογιστή επικοινωνούν ταχύτερα με τον επεξεργαστή, αλλά ξεφεύγουν από τις αρχικές προδιαγραφές τους.
Το PCI bus λειτουργεί με το 1/2 της συχνότητας του διαύλου μέχρι και τα 83MHz, με το 1/3 μέχρι και τα 112MHz και με το 1/3 ή 1/4 από τα 117MHz και άνω (ανάλογα με τη motherboard). Οι νεότερες motherboard που υποστηρίζουν πάνω από 133MHz δίαυλο ρυθμίζουν πάντα το PCI bus στο 1/4 μετά από τα 133MHz, έτσι ώστε να αποφεύγονται ενδεχόμενα προβλήματα από τις πολύ υψηλές συχνότητες λειτουργίας.
Το AGP bus λειτουργεί με την ίδια συχνότητα που λειτουργεί ο δίαυλος μέχρι και τα 83MHz και από τα 100MHz και έπειτα με τα 2/3 της συχνότητας του διαύλου. Eτσι, στις επίσημες συχνότητες διαύλου των 66 και 100MHz, δεν μεταβάλλεται από την προδιαγραφή του (66MHz). Πολλές κάρτες γραφικών δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν σημαντικά μεγαλύτερες συχνότητες, κάτι που θα πρέπει να προσεχθεί κατά το overclocking. Πρόβλημα δεν θα πρέπει να υπάρχει με τις νέες κάρτες γραφικών που υποστηρίζουν το AGP 4X (133MHz), για συνεργασία με το μελλοντικό chipset της Intel. Σημειώνουμε πως μερικές σύγχρονες motherboards επιτρέπουν χειροκίνητη ρύθμιση του διαιρέτη για το AGP και το PCI bus (σε περιορισμένες όμως συχνότητες). Το λιγότερο σημαντικό ISA bus τέλος ρυθμίζεται αυτόματα ως προς το PCI bus, οπότε μερικές φορές το "overclocking" των εξαρτημάτων που συνδέονται στο εν λόγω bus (π.χ. κάρτες ήχου) είναι αναπόφευκτο, αλλά σπάνια επικίνδυνο, ιδιαίτερα στους σύγχρονους υπολογιστές.
Πηγή:  annaevi.freegr.net